drabble: baekhyun & kris/sehun, pg-13
i know your secret xoxo
พยอนแพคฮยอนเป็นคนขี้สงสัย
ช่วงแรกๆ ที่เขาเพิ่งเข้ามาเป็นเด็กฝึกใหม่ๆ ข่าวกอสสิบเม้ามอยต่างๆ เขาได้มาจากปาร์คชานยอลทั้งหมดทั้งสิ้น
“คนโน้นไม่ถูกกับคนนั้น คนนั้นสนิทกับคนนี้ แล้วก็คนนี้กำลังกิ๊กกับคนโน้น”
ชานยอลเปรียบเสมือนเจ้ากรมข่าวลือจริงๆ แค่แพคฮยอนสงสัยอะไรหน่อย พอมาถามชานยอลก็จะได้คำตอบทุกอย่าง
ในกลุ่มเด็กฝึกด้วยกัน แพคฮยอนคุยเล่นได้กับทุกคนตามประสาคนอัธยาศัยดี แต่ที่ชอบเข้าไปแหย่เล่นแกล้งเล่นเพราะสนุกดีก็มีโอเซฮุนนี่แหละ เด็กอะไรก็ไม่รู้ไม่ทันคนเอาซะเลย
“ไอ้เรื่องที่เล่าไปเมื่อกี้นายอำน้องเล่นอีกแล้วสิท่า”
“ก็แหงสิ มีแค่เซฮุนคนเดียวล่ะมั้งที่เชื่อ” แพคฮยอนหัวเราะอย่างสนุกสนานพลางเหวี่ยงแขนขึ้นไปพาดคอชานยอล แต่ค่อนข้างลำบากเพราะชานยอลสูงกว่าเยอะ เลยแค่เอามือเกาะไหล่แทน
“พวกนายเห็นเซฮุนบ้างมั้ย” จู่ๆ เสียงทุ้มต่ำก็ถามพวกเขาเรียบๆ จากข้างหลังจนทั้งสองคนสะดุ้ง แพคฮยอนหันหลังไปก็เจอกับหน้าตึงๆ ของอู๋อี้ฟาน เด็กฝึกชาวจีนที่พูดเกาหลีคล่องจนน่าตกใจ
“ซ้อมอยู่ห้องชั้นสามอ่ะพี่ มีอะไรเหรอ?” ชานยอลเป็นฝ่ายตอบเพราะสนิทกันมากกว่า แต่อี้ฟานแค่พยักหน้าแล้วเดินย้อนหลังกลับไปขึ้นบันได
“รีบไปไหนของเค้า แล้วพี่อี้ฟานตามหาเซฮุนทำไมนายรู้ป่ะ?” แพคฮยอนเอาศอกแซะแขนชานยอลด้วยความสงสัย แต่ชานยอลส่ายหน้า
“แล้วนายไม่อยากรู้เหรอชานยอล” ชานยอลยักไหล่แบบไม่ใช่เรื่องของเขา ก่อนจะเดินไปห้องพักเพื่อหาอะไรใส่ท้อง
แต่ก็บอกแล้วว่าแพคฮยอนเป็นคนขี้สงสัย
เขาแอบเดินตามอี้ฟานขึ้นบันไดไปชั้นสามแบบเงียบๆ แอบเห็นหลังของคนตัวสูงผลุบหายเข้าไปในห้องซ้อมที่เซฮุนอยู่ ล่าสุดตอนที่เขากับชานยอลออกมา ดูเหมือนจะเหลือเซฮุนอยู่คนเดียวในห้องนะ...
แพคฮยอนเอาหูแนบประตูอยู่สักพัก เสียงคนสองคนคุยกันค่อยบ้างดังบ้าง ส่วนใหญ่จะเป็นเสียงทุ้มๆ ของอี้ฟานเสียมากกว่า ด้วยความสงสัยอย่างสุดซึ้ง เขาค่อยๆ ดันประตูแง้มดูอย่างเงียบเชียบ
อุ๊ย..........
เขางับประตูปิดช้าๆ ไม่ให้เกิดเสียง ก่อนจะกุมหัวใจตัวเองที่มันเต้นตึกตัก
“ซวยแล้วตรู ไม่น่าเปิดไปดูเลย”
นั่นเป็นความลับแรกและความลับเดียวของอู๋อี้ฟานที่พยอนแพคฮยอนได้รู้
นับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ที่เขาและทุกคนเดบิวท์ออกมาเป็นเอ็กโซ แพคฮยอนไม่เคยปริปากเรื่องนั้นบอกให้ใครรู้เลย ทั้งๆ ที่ความลับมันคับอกจนจะแตกตายอยู่แล้ว
และวิธีการที่จะระบายความคับอกคับใจนี้ได้มีอยู่วิธีเดียว...
“เซฮุนนี่~”
“ครับ?”
“พี่คริสนี่หล่อเนอะ ว่ามั้ย? ยิ่งพอเดบิวท์แล้วแถมยังเป็นลีดเดอร์ด้วย แม่มโคตรจะเท่เลย” แพคฮยอนวาดแขนไปโอบรอบเอวบางๆ ของน้องเล็กอย่างแนบเนียนระหว่างที่นั่งดูเมมเบอร์ของเอ็กโซเอ็มซ้อมเต้นกันอยู่
เซฮุนนิ่งค้างไปสักพักก่อนจะหันมายิ้มบางๆ “นั่นน่ะสิครับ ฮะๆ”
“หล่อแบบนี้เจ้าชู้ชัวร์เลยอ่ะ ว่าป่ะเซฮุนนี่?”
คราวนี้เซฮุนเงียบไปเลย แพคฮยอนเห็นคิ้วของน้องขมวดเข้าหากัน “ไม่รู้สิครับพี่...”
แต่แล้วแพคฮยอนก็สะดุ้งจนต้องดึงแขนออกจากเอวเซฮุน เมื่อผ้าเช็ดตัวเปียกเหงื่อ (อี๋...) ถูกโยนมาตกบนหัวเขาพอดิบพอดี
“อ๊ะ... โทษทีนะแพคฮยอน หยิบขวดน้ำที่อยู่ข้างหลังนายให้หน่อยสิ”
แพคฮยอนดึงผ้าออกจากหัวตัวเองแล้วโยนกลับไปให้อี้ฟานที่ยืนยิ้มมุมปากอยู่ตรงหน้า
“ขี้หวงเป็นบ้า...” เขาบ่นพึมพำ พลางเอื้อมไปหยิบขวดน้ำที่อยู่ข้างหลังแล้วส่งให้อี้ฟาน
แพคฮยอนหันไปมองเซฮุน น้องเล็กก้มหน้าก้มตาเล่นรูบิคของลู่หานในมืออย่างไม่สนใจคนที่ยืนค้ำหัวอยู่เลยสักนิด
หน้ายิ้มๆ ของอี้ฟานตะกี้เปลี่ยนเป็นหน้าตึงๆ อีกแล้ว
พยอนแพคฮยอนมองทั้งสองคนสลับไปสลับมาแล้วแอบยิ้มมุมปาก
แหม... สนุกจังเลยแฮะ