drabble: minseok & luhan/sehun, pg-13
favourite hyung
“พี่มินซอก~ คิดถึงจัง”
“เซฮุนนี่?” มินซอกหันหลังไปตามเสียงเรียกของน้องเล็กตัวขาวที่ดึงเสื้อเขาไว้ เซฮุนยิ้มจนตาหยีแล้วดึงมือคนอายุมากกว่ามาแกว่งเล่น
“อะไรกัน มาอ้อนพี่แบบนี้ จะเอาของฝากสิท่า”
“เปล่านะครับ” เซฮุนทำแก้มป่องซะน่ารัก “ก็ไม่ได้เจอพี่ตั้งหลายวัน”
“ฮ่าๆๆ พี่ก็คิดถึงเซฮุนเหมือนกัน”
“จริงเหรอครับ” เซฮุนยิ้มน่ารักจนมินซอกอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปดึงแก้มน้องเล่น
“พี่ก็ไม่เจอเซฮุนหลายวันเหมือนกัน ไม่คิดถึงพี่บ้างเหรอ?”
...จู่ๆ ลู่หานก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ทางด้านหลังแล้วดึงมือของทั้งสองคนที่จับไว้ออกจากกัน
“พี่ลู่กับผมก็วีดิโอคอลคุยกันทุกวันอยู่แล้วนี่ครับ ...ว่าแต่ขนมที่โน่นอร่อยมั๊ยครับ ผมยังไม่เคยกินเลย” เซฮุนไม่สนใจลู่หานที่พยายามแทรกตัวมาอยู่ตรงกลางระหว่างเขากับมินซอก ยังคงชวนมินซอกคุยข้ามหน้าลู่หานที่เริ่มจะคิ้วตึงแล้ว
“เซฮุน พี่ลู่หานของเรานี่ขี้หวงเป็นบ้า” มินซอกพูดขำๆเมื่อเจอสายตากีดกันจากลู่หาน
“ไว้เดี๋ยวค่อยคุยกันนะเซฮุนนี่ ให้ลู่หานแสดงความคิดถึงเราให้พอก่อน ...แล้วเจอกัน”
มินซอกจับไหล่เซฮุนข้างหนึ่งแล้วกระโดดไปหอมแก้มน้องเล็กต่อหน้าลู่หานที่อ้าปากค้าง ก่อนจะแลบลิ้นใส่ลู่หานแล้วเดินหนีไป
“คะ คิมมินซอก!”
เพราะอะไรลู่หานถึงทำตัวหวงก้างขนาดนี้กันน่ะเหรอ?
คืนก่อนหน้าที่เอ็กโซเอ็มจะกลับเกาหลี หลังจากลู่หานทำกิจวัตรประจำวันนั่นคือการวีดีโอคอลหาเซฮุน ลู่หานก็วิ่งออกมาประกาศกลางห้องนั่งเล่นของหอว่า
“ห้ามคนอื่นสกินชิพกันเซฮุนเด็ดขาดยกเว้นฉันคนเดียว!”
เกิดความเงียบขึ้นประมาณห้าวินาที ก่อนที่มินซอกจะพูดขึ้นมา
“อะไรของนายอ่ะเสี่ยวลู่?”
“ห้ามก็แล้วกัน ไม่งั้นจะถือว่าตีท้ายครัว”
“เกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย จู่ๆ พี่ก็เพี้ยนขึ้นมา ทำยังกับเซฮุนเป็นแฟนพี่” จงแดพูดพลางโบกไม้โบกมือเพราะลู่หานยืนบังทีวีอยู่
“ก็ไม่ใช่แฟนน่ะสิ แต่เป็นน้องที่ฉันรักเอามากๆ” ลู่หานยกมือทั้งสองข้างขึ้นกุมหัวใจแล้วเดินคอตกมานั่งที่โซฟาแต่เนื่องจากทั้งโซฟาถูกจับจองโดยตัวยาวๆ ของจื่อเทา ลู่หานจึงทำได้เพียงแค่นั่งบนที่ท้าวแขน
“เอาไงกันแน่เนี่ยลู่หาน ...สงสัยจะเพี้ยนไปแล้ว”
“...ช่างฉันเถอะ เอาเป็นว่าทำตามที่บอกก็แล้วกัน” พูดจบลู่หานก็สะบัดก้นเดินหนีกลับเข้าห้องไป ทิ้งให้ทุกคนงุนงงกับท่าทางแปลกๆ นั้น
“ใครจะไปทำตามที่เกอว่ากันล่ะ เหอะ” จื่อเทาบ่นงึมงำเป็นภาษาจีน ในขณะที่มินซอกรู้สึกเอะใจจึงตัดสินใจลุกตามลู่หานเข้าไปในห้อง
“ที่นายพูดเมื่อตะกี้อ่ะลู่หาน... เออรู้น่า ฉันไม่ยุ่งกับเตียงนายหรอก” มินซอกยกมือขึ้นสองข้างก่อนจะไปลากเก้าอี้ข้างเตียงมานั่งใกล้ๆ
“หรือว่านายจะ...เซฮุน”
ลู่หานเงยหน้าขึ้น...ส่ายหน้าดิกๆ ก่อนจะคอตกทำหน้ากลุ้มต่อ
“ตกลงเป็นอะไรกันแน่?”
“เซฮุนนี่ของฉันโดนเจ้าพวกนั้นแย่งไปแล้ว... จงอิน ชานยอล แพคฮยอน คยองซู แม้แต่จุนมยอน... วันนี้เซฮุนคุยกับฉันแค่ห้าคำก็ตัดสายไปเพราะต้องไปดูหนังกับ พี่ๆ ของเขา คิดดูสิ!”
อะไรของมันวะ “เสี่ยวลู่... น้องไม่ใช่ของนายคนเดียวนะ”
“ของฉันคนเดียว!”
เรื่องมันชักจะซับซ้อนวุ่นวายไปกันใหญ่... มินซอกคิดในใจ พอกลับมาเกาหลีครั้งนี้ลู่หานทำตัวผูกขาดกับเซฮุนมากกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด ยิ่งไปกว่านั้นคือเซฮุนไม่ได้รู้ตัวเอาเสียเลยเพราะลู่หานนัวเนียเป็นปกติอยู่แล้ว แต่สายตาอันแรงกล้าจากจื่อเทาและจากใครอีกคนมันก็น่ากลัวไม่น้อยอยู่
“ของฝากจากพี่ เค้าว่าขนมอันนี้อร่อยมากเลยนะ” มินซอกหอบกล่องขนมหกกล่องมาเรียงบนโต๊ะ “เซฮุนเลือกก่อนเลย... อันนี้รสสตรอเบอร์รี่พี่ว่าอร่อยดี”
“งั้นผมเอาอันนี้แหละ ขอบคุณนะครับพี่”
“เซฮุน เราก็มีของมาให้เหมือนกันนะ” จื่อเทาลากข้อมือของเซฮุนให้มานั่งข้างกัน ก่อนจะหยิบสร้อยข้อมือออกมาจากกระเป๋าแล้วบรรจงใส่ให้ข้อมือซ้ายของเซฮุน
“สวยจัง เหมาะกับเซฮุนมากเลยเนอะ” จื่อเทายกข้อมือเซฮุนขึ้นมาดูใกล้ๆ แล้วพูดเองชมเองเสร็จสรรพ
“สวยจริงๆ ด้วย ขอบคุณนะเทา” เซฮุนหันมายิ้มแก้มปริจนจื่อเทาหน้าแดง ถึงแม้เซฮุนจะไม่ทันสังเกตเห็นว่าสร้อยข้อมือที่ได้เหมือนกับที่จื่อเทาใส่อยู่เป๊ะ ต่างกันที่คนละสี
“เซฮุน... จุนมยอนเรียกแน่ะ” แต่อี้ฟานก็เข้ามาขัดจังหวะความสุขสันต์ของจื่อเทาจนได้ ตุ้ยจ่างพยักเพยิดไปทางประตูแล้วเดินออกไปก่อน ส่วนเซฮุนก็พยักหน้าแล้วลุกตามออกไป
อีกมุมหนึ่งของห้อง... ลู่หานที่โดนแพคฮยอนกับจงอินนั่งทับขาไว้ นั่งกัดผ้าเช็ดหน้าอยู่ด้วยความเจ็บใจ
“ทำไมทุกคนใจร้ายกับฉันแบบนี้...”
“พวกผมเริ่มจะรำคาญฮุนหานขึ้นทุกวันแล้วครับพี่ มีแต่ชานยอลคนเดียวที่ยังคลั่งไคล้อยู่” จงอินนั่งหาวแต่ก็ยังล็อคขาลู่หานไม่ให้ขยับไปไหน
“ทำใจเถอะ ยังไงเซฮุนก็เป็นน้องรักของทุกคนอยู่ดีนั่นแหละ อย่าหวงน้องเกินกว่าเหตุเลยพี่” แพคฮยอนตบบ่าลู่หานอย่างเข้าอกเข้าใจ พลางส่ายหน้าให้จื่อเทาที่นั่งจับสร้อยข้อมือตัวเองแล้วยิ้มเพ้ออยู่คนเดียวยังกับคนบ้า ส่วนชานยอลกำลังเลือกขนมที่มินซอกเอามาฝากอยู่
มินซอกส่งยิ้มให้ลู่หานที่นั่งคอตก ถึงลู่หานจะเพี้ยนไปหน่อย แต่มินซอกก็มั่นใจว่าพี่ชายที่เซฮุนรักที่สุดก็คือลู่หานนี่แหละ