drabble: chanyeol & kris/sehun, pg-13
fanservice is not good at all
“โย่! พี่อี้ฟาน เป็นไงมั่ง” ชานยอลรีบกึ่งเดินกึ่งกระโดดเข้ามาหาอี้ฟานทันทีหลังจากไม่ได้เจอกันตั้งหลายวัน
“อืม... ก็ดี” อี้ฟานตอบสั้นๆประหยัดถ้อยคำ ...สายตาสอดส่ายมองหาคนที่คิดถึงใจจะขาด แต่พอสบตากันแล้วคนๆนั้นกลับหันหนีเขาซะนี่
“จะได้นั่งเครื่องบินยาวๆ แล้ว คงเมื่อยก้นแย่เลยนะพี่” ชานยอลยังคงชวนคุยเจื้อยแจ้วต่อไป เด็กคนนี้เป็นคนน่ารัก พูดเก่งอัธยาศัยดี แต่ช่วงนี้ชานยอลดูจะติดเขาเป็นพิเศษ
“ชานยอล... นายมีอะไรรึเปล่า เมื่อวานที่ส่ง sms มาหาพี่น่ะ ตกลงเรื่องมันเป็นยังไง”
ชานยอลหยุดชะงัก เขาหลบตาลงต่ำก่อนจะตอบด้วยเสียงทุ้มต่ำอันเป็นเอกลักษณ์
“คือว่า...เซฮุนน่ะ...”
“พี่ชานยอลผมยาวจังนะครับ”
“หือ? อืมนั่นสิ” ชานยอลยกมือขึ้นเสยผมตัวเอง “ความจริงผมยาวๆ ก็น่ารำคาญเนอะ”
“แต่ผมยาวแบบนี้น่ารักดีออกนะครับ” เซฮุนเอาคางเกยโต๊ะ แล้วเอียงหน้ามองชานยอลที่ทำเสียงฟึดฟัดไม่พอใจ
“อย่าชมว่าน่ารักดิ แบบพี่ต้องหล่ออ่ะ หล่ออออออ”
“หล่อก็ได้ พี่ชานยอลทั้งหล่อทั้งน่ารักเลยเนอะ ...ใครๆก็รัก”
ชานยอลเริ่มตงิดใจกับเสียงหงอยๆ ของน้องเล็ก เซฮุนมองไปทางอื่นแล้วก็บ่นงึมงำอยู่ในลำคอ แต่ชานยอลจับใจความได้ว่า...
“...ผมอยากเป็นเหมือนพี่ชานยอลจังเลยครับ”
“คิดดูสิ! คนปกติที่ไหนจะอยากเป็นเหมือนผมอ่ะพี่ ถึงผมจะสูงหล่อเท่แร็ปเก่งก็เถอะ” ชานยอลเกาหัวอย่างคิดไม่ตก ตรงข้ามกับคริสที่รู้อาการของเซฮุนดีทีเดียวล่ะ เด็กคิดมากอาการกำเริบสินะ
เพราะช่วงนี้คู่คริสยอลมาแรงมากจนน่าตกใจ จากที่เซฮุนเคยบอกเขาว่าไม่คิดมากเรื่องคู่เซอร์วิสหรอก ไม่คิดจริงๆ นะ แต่สุดท้ายพอได้ยินแฟนกรี๊ดคู่คริสยอลที่ไร เซฮุนเป็นต้องหน้าบึ้งแล้วผูกขาดตัวเองอยู่กับลู่หานราวกับมีคนเอาเชือกไปมัดไว้
งอนเรื่องคู่เซอร์วิสของเขา แล้วคิดว่าตัวเขาไม่เคืองเรื่องฮุนหานหรือยังไง!
“เซฮุนอาจจะอยากสูงเท่และแร็ปเก่งเหมือนนายก็ได้” อี้ฟานขยี้ผมหยิกๆฟูๆของชานยอลอย่างอดไม่ได้ ก็มันเหมือนรังนกซะขนาดนี้...
“ก็อาจจะจริง อ๊ะ! ดูนั่นสิ เซฮุนจ้องผมอีกแล้ว” ชานยอลชี้ไปยังเซฮุนที่หันหน้าหนีทันทีเมื่อสบตากับอี้ฟาน
อี้ฟานหรี่ตามองคู่ลู่หานกับเซฮุนที่เดินอยู่ข้างหน้า มือลู่หานวางอยู่ที่เอวบางๆ ของเซฮุนพอดีอย่างน่าหมั่นไส้ เขาพ่นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ถ้าสลับที่กันได้ก็คงดีไม่น้อย...
ผ่านพ้นฝูงมหาชนและเสียงกรี๊ดของแฟนๆ เข้ามาด้านในของสนามบิน หลังจากตรวจตม.เรียบร้อย เหล่าสมาชิกเอ็กโซก็เดินไปหาที่นั่งรอหรือไม่ก็หาอะไรใส่ท้องตามอัธยาศัย เซฮุนเดินตามลู่หานไปนั่งกินเบอร์เกอร์รองท้องทั้งๆที่ตัวเขาไม่หิวเลยสักนิด
“ผมขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะครับ”
“อื้อ ให้พี่ไปเป็นเพื่อนมั้ย” แต่เซฮุนส่ายหน้าแล้วลุกเดินออกไป ดูท่าทางเลื่อนลอยพิกล
หลังจากเสร็จธุระเรียบร้อย เซฮุนล้างมือแล้วเงยหน้าขึ้นส่องกระจก
“ตาดำเป็นหมีแพนด้าเลย... แล้วยังตาเล็กๆของเราอีกล่ะ” ...ไม่ได้โตสวยน่ารักเหมือนของพี่ชานยอลสักหน่อย
เซฮุนดึงจมูกตัวเองจนแดง ถึงจะภูมิใจในจมูกตัวเองพอสมควรแต่ของชานยอลก็สวยกว่าอยู่ดี...
“ตาเล็กก็ไม่เห็นเป็นไร พี่ชอบออกนะ”
“อ๊ะ!” เซฮุนสะดุ้งตกใจที่จู่ๆก็มีมือเย็นๆ มาจับเอว
“อิจฉาชานยอลเหรอ?” อี้ฟานจับมือที่ดึงจมูกอยู่ของเซฮุนมากุมไว้ ก่อนจะเอาคางตัวเองเกยบนไหล่ของน้องเล็ก
“อย่า... อย่ากอดผมแบบนี้นะ เดี๋ยวใครมาเห็น” คนตัวเล็กกว่าพยายามจะดิ้นรนออกจากอ้อมกอด แต่ใครจะปล่อยไปง่ายๆ ไม่มีทาง
“ไม่มีหรอก ห้องน้ำนี้ปิดทำความสะอาดอยู่ พี่เอาป้ายไปแขวนไว้เอง” อี้ฟานกระชับอ้อมกอดให้แน่นจนอีกฝ่ายหยุดดิ้น
“ตกลงงอนเรื่องพี่กับชานยอลจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย”
“...ก็พี่ชานยอลน่ารักจริงๆ นี่นา น่ารักกว่า เก่งกว่า”
“แต่พี่รักเซฮุนมากกว่า ไม่ใช่สิ... พี่รักเซฮุนที่สุด รักเซฮุนคนเดียว ไม่เข้าใจหรือไงเด็กโง่” อี้ฟานจับหัวเซฮุนโยกไปโยกมาจนเซฮุนร้องงอแงน่าสงสาร
“ทีนี้หายงอนได้รึยัง” อี้ฟานก้มตัวลงมาจนสายตาอยู่ระดับเดียวกัน เซฮุนพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะยิ้มออกมาจนได้
ถ้าจะน่ารักขนาดนี้... ต้องหาทางนั่งด้วยกันบนเครื่องให้ได้แล้วล่ะ
หลังจากทั้งสองคนออกไปจากห้องน้ำแล้ว ห้องน้ำห้องในสุดที่น้อยคนนักจะสังเกตเห็นก็ค่อยๆ เปิดแง้มออกมาช้าๆ ชานยอลเดินออกมา เขาจับหน้าตัวเองที่แดงเป็นลูกมะเขือเทศแล้วตบเบาๆ
“คุณพระคุณเจ้า นี่เป็นแบบที่เราสังหรณ์ใจไว้จริงๆ ด้วย...”