Closer - 08
marriage!au ; kris/sehun
ficlet series: pg13
ห้าวันก่อนงานแต่งงาน
ช่วงนี้คริสดูจะติดอกติดใจกับการออกมาซุปเปอร์กับเซฮุนมาก เขาเคยคิดว่าการมาเดินซุปเปอร์เป็นเรื่องน่าเบื่อและจุกจิกสิ้นดี แต่ตั้งแต่วันที่มาหาซื้อลิ้นวัวด้วยกันวันนั้นทำให้เขามองกิจกรรมแนวแม่บ้านๆแบบนี้เปลี่ยนไป
"พี่ยังจะซื้ออีกเหรอครับ ตู้เย็นที่ห้องเต็มหมดแล้วนะ"
"แต่เนื้อสันในลดราคาอยู่นะ"
"เฮ้อ~"
เซฮุนถอนหายใจอย่างจำยอม สุดท้ายก็ต้องเดินไปช่วยเลือกเนื้อกับเขา
"ไม่นึกว่าทำกับข้าวกินเองมันจะถูกกว่ากินที่ร้านเยอะขนาดนี้"
"สะอาดกว่าด้วยครับ ผมไม่ชอบไปกินที่ร้านเท่าไหร่หรอก บางที่ก็สกปรก"
เซฮุนทำท่าขนลุก มือล้วงเข้าไปในกระเป๋าและหยิบผ้าปิดปากขึ้นมาสวม
ออกมาข้างนอกทีไรถ้าเจอคนพลุกพล่านมากๆเข้าเซฮุนก็จะทำอย่างนี้ เซฮุนถึงได้ไม่ชอบออกมาเดินห้างหรือซุปเปอร์ถ้าไม่จำเป็น รวมทั้งไม่ยอมขึ้นรถไฟใต้ดินและรถประจำทางอีกด้วย
...ถ้าเจอคนเบียดขนาดนั้นผมต้องตายแน่ๆ
"นี่พี่คริสใช่มั้ยคะ"
จู่ๆก็มีคนมาทักจากข้างหลัง พอคริสหันไปก็เจอเด็กสาวสองคนที่กำลังเคอะเขิน
"มะ ไม่ใช่ เข้าใจผิดแล้วครับ"
"ยิ่งพูดเสียงยิ่งใช่เลยอ่ะ ต้องใช่แน่ๆ ขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ!"
"บอกว่าไม่ใช่ไงครับ"
"แม่ๆ พี่คริสที่เป็นพระเอกเรื่องไฟรักล้างใจไงคะ" มือก็ถ่ายรูปแถมยังเรียกแม่มาดูอีก คนที่อยู่ใกล้ๆแถวนั้นต่างหันมามองด้วยความสนใจ
"นั่นคริสเหรอ"
"ว้าย พระเอกที่เพิ่งประกาศแต่งงานกลบข่าวคนนั้นไง"
"ตัวจริงล้อหล่อเนอะ"
"อยากเห็นหน้าแฟนเขาจัง"
คริสไม่เคยเจอสถานการณ์แฟนคลับรุมแบบไม่มีผู้จัดการหรือการ์ดมาก่อน กลุ่มผู้คนพากันขยับเข้ามาใกล้เพื่อถ่ายรูป เด็กสาวคนแรกที่เข้ามาถูกดันหายไปกลายเป็นคนใหม่แทน สีหน้าแต่ละคนดูกระหายใคร่รู้จนคริสเองยังรู้สึกหวาดผวา
"ขอตัวนะครับ อย่าถ่ายรูปเลยครับผมไม่สะดวก"
คริสพยายามห้ามอย่างอดทน รู้ทั้งรู้ว่าพูดไปก็เท่านั้น แต่สิ่งที่เขาเป็นห่วงตอนนี้ไม่ใช่ตัวเอง
เซฮุน
"พี่จะรีบพาเราออกไปจากตรงนี้"
เซฮุนไม่พูดอะไรเลยเอาแต่ก้มหน้านิ่ง พอคริสคว้าตัวมาโอบก็ยอมแต่โดยดี คริสทำหน้าที่เป็นเหมือนโล่ให้เซฮุน คอยกันคนที่พยายามจะเบียดเข้ามาถ่ายรูปว่าที่เจ้าสาวของคริสให้ได้ ทั้งสองรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งจนมาถึงลานจอดรถ
"เซฮุนไหวมั้ย"
คริสพาเซฮุนเข้ามานั่งในรถ หันไปมองรอบๆก็โล่งใจว่าไม่มีคนตามมา
"ไม่ตกใจใช่มั้ย" คริสถามย้ำอีกรอบ
เซฮุนปลดผ้าปิดปากออกก่อนจะเงยหน้าขึ้น
"หึ หึ"
"หือ?"
"ฮ่ะๆๆๆๆๆ พี่อี้ฝานนั่นแหละไหวนะ"
"อ้าว นี่ไม่ได้กลัวเลยเหรอ"
เซฮุนไหวไหล่แบบสบายๆ
"ตอนคนกรูกันเข้ามาก็น่าขนลุกอยู่หรอก แต่พอเห็นหน้าพี่แล้วผมก็ขำเลย"
"ทำไมเป็นงั้นล่ะ หน้าพี่ตลกซะที่ไหน" คริสชี้หน้าตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ
"ก็พี่ดูตกใจมากๆเลยอ่ะ"
"แน่ล่ะสิ พี่กลัวว่าเราจะกลัวนี่"
เซฮุนสบตากับแววตาที่จริงจังของคริสจนต้องรีบหันมองไปทางอื่น
"ยังไงก็ขอบคุณนะครับ"
สุดท้ายทั้งสองคนก็กลับห้องมือเปล่า เซฮุนต้องปลอบใจคริสว่าถึงจะไม่ได้เนื้อสันในลดราคาแต่ของในตู้เย็นยังล้นหลาม
"งั้นทำสเต็กแซลมอนนะ ซื้อมาเป็นกิโลยังไม่หมดเลย"
"อืม พี่อยากกินข้าวยำด้วยได้มั้ย แบบเอาแซลมอนใส่ด้วยอ่ะ"
เซฮุนทำท่าครุ่นคิดแล้วบอกว่าน่าจะได้นะ
"มีคนย้ายมาอยู่ข้างห้องเหรอครับ"
กล่องจำนวนมากวางระเกะระกะอยู่หน้าห้อง ประตูห้องบ้านเลขที่ 2311 เปิดอ้าค้างไว้ ได้ยินเสียงบ่นของใครสักคนดังมาจากข้างใน
"อืม คุณลุงข้างห้องเขาซื้อห้องนี้ไว้ให้ลูกชายนานแล้ว สงสัยเพิ่งมาอยู่"
"เพื่อนบ้านใหม่สินะครับ"
"ควรจะไปทักทายมั้ย?"
ทั้งสองคนมองหน้ากันอยู่สักพักสุดท้ายก็ตัดสินใจเดินไปยังประตูห้องที่เปิดอยู่
"สวัสดีครับ เพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่ใช่มั้ยครับ"
ชายหนุ่มร่างเล็กที่ยืนท้าวเอวอยู่กลางห้องหันมาทางต้นเสียงทันที
"ใช่ครับๆ นี่ผมเพิ่งบินขึ้นมาจากเชจูเลย พอเจอข้าวของของตัวเองแล้วแทบเป็นลมเลยครับ เยอะยังกับของคนสักสิบคน ดีนะที่บริษัทขนส่งเขาช่วยยกมาไว้หน้าห้องให้อ่ะ ไม่งั้นผมต้องแย่แน่ๆ ว่าแต่พวกคุณชื่ออะไรกันบ้างเหรอครับ อยู่ห้องไหนกัน อ้อ ผมชื่อบยอนแบคฮยอนนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก"
เจ้าของห้องตัวเล็กพูดเสียยาวเหยียด ปิดท้ายด้วยการแนะนำตัวอย่างร่าเริงพลางยื่นมาออกมาจับ คริสและเซฮุนโค้งให้บ้าง โดยคริสเป็นคนยื่นมือออกไปจับก่อนตามด้วยเซฮุน ที่หลังจากนั้นรีบหยิบเจลล้างมือออกมาล้างเงียบๆ
"ผมชื่อคริสครับ นี่เซฮุน เป็น...."
คริสยืดอกขึ้นก่อนจะพูดแนะนำคนข้างๆ ในใจก็อดตื่นเต้นไม่ได้
"ว่าที่ภรรยาของผมเอง อีกไม่กี่วันเราจะแต่งงานกันแล้วครับ"
คริสรู้สึกเจ็บแปล๊บๆที่เอว เพราะโดนศอกของเซฮุนแทงเข้าให้ คิ้วสวยของว่าที่ภรรยาขมวดมุ่น
"จริงเหรอครับบบบบ โหววววว ยินดีด้วยนะครับ สุดยอดไปเลย ข้าวใหม่ปลามันเลยสิท่า นี่ผมต้องนอนอุดหูมั้ยอ่ะครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"
เซฮุนกลอกตาไปมาอย่างเอือมๆในขณะที่คริสกลับหัวเราะผสมโรงไปกับเขาด้วย
"ไม่ต้องหรอกครับ ที่นี่ทำผนังหนาเก็บเสียงนะ"
"แหม ผมแซวเล่นน่ะครับ คุณอย่าโกรธนะครับ" แบคฮยอนหันมายิ้มยิงฟันใส่เซฮุนที่กำลังหน้าบึ้ง
"อย่าถือสาเซฮุนเลยครับ วันนี้เขาเจอเรื่องน่าตกใจมานิดหน่อย"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ แหะๆ คุณโชคดีมากเลยนะครับ แฟนคุณสวยมากๆเลย"
"ห๊ะ สวยเหรอ..." เซฮุนยิ่งไม่สบอารมณ์มากกว่าเดิม
"ว่าแต่คุณคริสนี่หน้าคุ้นๆนะครับ ชื่อก็คุ้น เหมือนพระเอกเรื่องไฟรักล้างใจที่พี่สะใภ้ผมชอบดูเลย"
แบคฮยอนเปลี่ยนประเด็นอย่างรวดเร็ว พอจ้องหน้าคริสไปได้สักพักก็เดินไปมองทางซ้ายทีขวาที แล้วจู่ๆก็ตบมือใหญ่
"ใช่เลยชัดเลย โหววววว ที่พ่อบอกว่าคอนโดนี้ดาราอยู่เยอะก็จริงสิเนี่ย ดีใจที่ได้เป็นเพื่อนบ้านกับคุณนะครับ"
คริสมองเพื่อนบ้านใหม่กระโดดโลดเต้นแล้วนึกขำ ช่างเป็นคนร่าเริงพลังงานล้นเหลือจริงๆ
"ถ้าไม่รังเกียจเย็นนี้กินข้าวด้วยกันไหมครับ เซฮุนเขาจะทำสเต็กแซลมอนล่ะ อร่อยสุดๆผมโฆษณาให้เลย" เซฮุนหันขวับไปแยกเขี้ยวใส่คริส แต่พอหันมาเจอประกายตามีความหวังเหมือนลูกหมาของแบคฮยอนก็ใจอ่อน
"จริงเหรอครับ นี่ผมกำลังคิดเลยว่าเย็นนี้จะกินอะไรดี ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคร้าบ"
"วันนี้เจอคนเยอะจังเลยเนอะ"
"นั่นสิครับ น่าปวดหัว"
พอเซฮุนพูดแบบนั้น คริสก็เอามือไปแตะหน้าผากของอีกฝ่ายโดยอัตโนมัติ เซฮุนสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้หันหนี
"ตัวไม่ร้อนนะ"
"ไม่หรอกครับ ผมแค่พูดเปรียบเทียบน่ะ"
เซฮุนยกมือขึ้นถูหน้าผากตัวเอง ไออุ่นจากมือของคริสยังไม่จางหายไป
"แต่ว่าชื่อบยอนแบคฮยอนนี่ก็คุ้นเหมือนกันนะครับ"
"เหรอ เคยเจอที่ไหนรึเปล่า"
เซฮุนส่ายหน้า
"ยังไม่เคยเจอหรอกครับ แต่ชื่อเหมือนพีอาร์โรงแรมที่จัดงานแต่งของเราเลยล่ะ"
TBC