drabble: luhan/sehun, pg-13
a little bit of fanservice
ฮุนหานเป็นอะไรที่ดังคับวงตั้งแต่ยังไม่ทันได้เดบิวท์ด้วยซ้ำ
ลู่หานนั่งคลิกดูคอมเมนท์ในยูทูปไปเรื่อยๆ เขาอ่านข้ามอะไรที่เป็นภาษาอังกฤษไปก่อน (เดี๋ยวค่อยเรียกเจ้าอี้ฟานมาแปลให้ทีหลัง) แต่แค่ภาษาเกาหลีกับจีนก็ทำเขาขนลุกแล้ว
“คิดกันไปได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย?”
“เกอเกอดูอะไรอยู่อ่ะ?” จื่อเทายื่นหน้าเข้ามาดูจอของเขาหลังจากเห็นลู่หานจดๆ จ้องๆ อยู่กับโน้ตบุ๊คมาสองชั่วโมงแล้ว
“ฮุนหาน”
“ห๊ะ!!!” กลายเป็นจื่อเทาที่ตกใจซะเยอะ เดี๋ยวสิ... ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น
“ทำไมอ่ะ นายเพิ่งรู้เหรอ คู่ฉันกับเซฮุนนี่ฮอทฮิตเป็นอันดับหนึ่งเลยนะ”
“ก็พอจะรู้ครับ แต่มันไม่จริงไม่ใช่เหรอ” จื่อเทาทำหน้าตื่นๆ
“จริงหรือไม่จริงแฟนคลับเขาก็คิดว่าจริงไปแล้วล่ะ เฮ้ออออ ออกไปหาชานมไข่มุกกินดีกว่า”
ลู่หานลุกขึ้นบิดขี้เกียจสามที ก่อนจะเดินออกไปทิ้งให้จื่อเทานั่งคลิกดูสิ่งที่เขาเปิดค้างไว้ต่อ
“ไอ้หยา ไม่เอานะ เซฮุนนี่ของผม...”
“ฮยองเลี้ยงนะ วันนี้ถูกหวย” เขาพูดเอาฮา แต่เจ้าตัวดีนี่คิดว่าจริงไปเรียบร้อย
“จริงเหรอครับ เย้!” เซฮุนรีบสั่งชานมรสโปรดทันทีสองแก้ว
“สองเลยเหรอเซฮุน”
“สั่งไปฝากจงอินครับ เห็นบ่นว่าอยากกินบ้าง” เซฮุนควักกระเป๋าจ่ายส่วนที่เกินอีกแก้ว
ทั้งสองนั่งโต๊ะประจำที่นั่งทุกครั้งที่มาร้านนี้ แต่คราวนี้ลู่หานสังเกตเห็นเด็กผู้หญิงที่นั่งโต๊ะถัดไปกำลังจ้องพวกเขาตาเขม็ง
“หวา... แฟนคลับแหงเลย”
“เหรอครับ?”
“ไม่เป็นไรหรอกมั้ง”
ลู่หานชวนเซฮุนคุยเรื่อยเปื่อย ในบรรดาเด็กๆ เกาหลีที่ฝึกด้วยกันมาลู่หานเอ็นดูเด็กคนนี้ที่สุด ไม่ว่าเซฮุนจะทำอะไรมันก็ดูน่ารักน่าเอ็นดูไปหมด ใครได้เป็นแฟนนี่โชคดีเป็นบ้า…
“นี่กินเลอะเทอะเป็นเด็กไปได้” ลู่หานเอานิ้วจิ้มแก้มเซฮุนข้างที่เลอะชานมจนเป็นรอย
“แหะๆ” เซฮุนยกกระดาษขึ้นเช็ด แล้วแลบลิ้นออกมาเลียปากตามความเคยชิน
เสียงหัวเราะคิกคักของเด็กผู้หญิงโต๊ะนั้นดังขึ้นเป็นระยะๆ ขึ้นอยู่กับความใกล้ชิดระหว่างเขากับเซฮุน ลู่หานกลอกตาไปมาด้วยความเซ็ง ก่อนจะคว้ามือของเซฮุนให้ออกจากร้านไปด้วยกัน
“ต่อจากนี้ไปเราคงต้องรักกันให้มากกว่าเดิมแล้วนะเซฮุน”
ลู่หานโพล่งขึ้นมาระหว่างนั่งพักเหนื่อยจากการซ้อม
“อะไรนะครับ?” ลู่หานจ้องแต่เซฮุน ก็เลยไม่รู้ว่าอี้ฟานที่นั่งห่างออกไปไม่ไกลสำลักน้ำหลังจากได้ยิน
“แฟนเซอร์วิสน่ะ ท่าทางแฟนๆ เค้าจะชอบกันมากจริงๆ นะ”
เซฮุนทำตาโตเท่าที่คิดว่าจะโตได้ ดูเหมือนเรื่องแฟนเซอร์วิสจะไม่เคยอยู่ในความคิดของเด็กคนนี้มาก่อน
“ยังไงก็ได้ครับ ว่าแต่มันต้องทำยังไงบ้างอ่ะ...”
“ก็ทำเหมือนคนรักกันนั่นแหละ คิดซะว่าพี่เป็นแฟนเซฮุนก็แล้วกัน ฮี่ๆๆ” ว่าแล้วลู่หานก็เอนไปซบไหล่เซฮุนทันที ชานยอลรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาชักภาพถ่ายเก็บไว้เป็นที่ระลึก ก่อนจะเกาหัวแกรกๆแล้วพึมพำว่า ฉันเป็นแฟนคลับฮุนหานน่ะ...
“ว่าแต่... เซฮุนนี่ ที่คอเป็นรอยอะไรอ่ะ ยุงกัดเหรอ?” อี้ฟานสำลักน้ำอีกรอบ และแน่นอนว่าลู่หานไม่เห็นหรอก
เซฮุนยกมือขึ้นปิดคอทันที “อ๋อ... เอ่อ ใช่ครับ มันคันผมก็เลยเกาอ่ะ”
“ทายาซะสิ เดี๋ยวก็เป็นผื่นหรอก” เซฮุนผยักหน้าหงึกหงักแล้วก้มหน้าเพื่อซ่อนใบหน้าขึ้นสีเรื่อๆ ของตัวเอง
วันนั้นปาร์คชานยอลประกาศตัวเป็นแฟนคลับฮุนหานเต็มที่ และโดยที่ไม่มีใครรู้ ใครบางคนก็ประกาศตัวเป็นแอนตี้ฮุนหานด้วยเช่นกัน